Είναι ίσως η πρώτη φορά που δυσκολεύτηκα τόσο πολύ να βρω ένα τίτλο για το άρθρο. Ίσως γιατί και το θέμα που θα αναπτύξω, θα θέσω προβληματισμούς , θα προσπαθήσω να φτάσω σε ένα συμπέρασμα, που δεν είμαι αισιόδοξη ότι τελικά θα το κατορθώσω ,είναι εξίσου δύσκολο και περίπλοκο, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. Στο άκουσμα αυτής της φράσης έρχονται εικόνες από αγαπημένα ή μη πρόσωπα αλλά ακόμη πιο πολύ έντονες εικόνες από καταστάσεις που συνδέονται με αυτά τα άτομα. Καταστάσεις που μέσα από τις οποίες βιώσαμε τον πόνο, τη θλίψη, την προδοσία, την απογοήτευση, τους τσακωμούς αλλά επίσης βιώσαμε και την χαρά, τα πρώτα χτυποκάρδια, το έντονο δέσιμο, την εξάρτηση, τα άπειρα γέλια, την ασφάλεια ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούμε να εμπιστευτούμε και να στηριζόμαστε πάνω τους.
Ωστόσο, σήμερα έχω την εντύπωση πως διανύουμε την εποχή των επιφανειακών σχέσεων, του εφήμερου και η μόνη μας αναζήτηση είναι η σαρκική απόλαυση , η ικανοποίηση της στιγμιαίας επιθυμίας και του υπέρμετρου εγωισμού μας. Αυτή την εντύπωση δεν την έχω μόνο εγώ αλλά και πολλοί γύρω μου. Συνεχώς παραπονιόμαστε πως πάντα πέφτουμε στα λάθος άτομα, οι επιλογές δεν ήταν ποτέ οι σωστές και στο τέλος είμαστε πάντα οι χαμένοι. Αναρωτιέμαι εμείς τι κάνουμε για να αλλάξουμε αύτη την εικόνα και αφού όλοι δίνουμε να πάντα στον άλλον και συμπεριφερόμαστε με τον σωστό τρόπο, τότε γιατί δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση. Είναι ένας απλός θεωρητικός συλλογισμός που στην πράξη αποδεικνύεται πολύ δύσκολος.
Λίγο πολύ όλοι έχουμε βιώσει χωρισμούς, έχουμε δει φίλους να μας προδίδουν, άτομα που είχαμε την εντύπωση πως τα γνωρίζαμε αλλά τελικά να φανερώνουν ένα άλλο πρόσωπο και να μας οδηγούν στην απογοήτευση και στις περιβόητες εκφράσεις «δεν θα ξαναεμπιστευτώ κανέναν πια, δεν θα ξαναγαπήσω, όλοι είναι ίδιοι κτλ». Αυτό που οφείλουμε να σκεφτούμε είναι ότι κι εμείς έχουμε κάνει τους άλλους να αισθανθούν παρόμοια και τους έχουμε φέρει σε εξίσου στενάχωρη και δύσκολη θέση. Αλλά αυτό που ΠΟΤΕ δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ο άνθρωπος χρειάζεται τον άνθρωπο γιατί μέσα από τον άλλον ζούμε. Η ζωή περιλαμβάνει τα πάντα χαρές, λύπες , μπερδεμένες καταστάσεις, αυτή εξάλλου είναι και η μαγεία της. Εμείς πρέπει να τη ζούμε και να τη μοιραζόμαστε με τους άλλους αλλά όπως είχε πει και μια καθηγήτρια μου στο πανεπιστήμιο « το να κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα και να ρίχνουμε πράγματα στα σκουπίδια, δεν είναι κακό» διότι σημασία έχει η ποιότητα και όχι η ποσότητα.
Κατά τη άποψη μου, το πρώτο βήμα, πιθανότατα και το πιο δύσκολο, που πρέπει κάποιος να κάνει είναι το «ξεκαθάρισμα» και η τελική επιλογή ατόμων που επιθυμεί να έχει κοντά του. Έπειτα σε αυτά τα άτομα να δείχνει έμπρακτα και σε καθημερινή βάση την αγάπη του, τον σεβασμό, την ευτυχία που νιώθει όταν βρίσκεται κοντά τους , να τους κρίνει, να τους διορθώνει και να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια διότι με αυτό τον τρόπο φαίνεται η αγάπη. Φυσικά, για να επιτευχθεί αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι τα έχουμε συμφιλιωθεί με τον εαυτό μας, να έχουμε κατακτήσει τον ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ και να διαθέτουμε ψυχική δύναμη επειδή κανείς δεν μπορεί να δώσει αν δεν νιώθει καλά με τον εαυτό του.
Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω ένα απόσπασμα του Γκαμπριέλ Γκάρσια Μαρκές για να αναρωτηθούμε ,έστω κι στιγμιαία , πως θα συμπεριφερόμασταν στα αγαπημένα μας πρόσωπα αν ξέραμε πως δεν υπάρχει αύριο: « Αν ήξερα ότι αυτή θάταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να φεύγεις, θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε ξαναφώναζα για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο. Και η ζωή, μας δίνει ευκαιρίες να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει.
Αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα σήμερα να σου πω πόσο σε αγαπάω και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Γιατί το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο. Κάν’ το σήμερα. Γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μία αγκαλιά, ένα φιλί…
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο να τους πεις «συγγνώμη», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ».. όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου