15 Νοεμβρίου: η δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών και τα τελικά αποτελέσματα είναι πια γεγονός. Γνωρίζουμε σε ποιους οι έλληνες πολίτες γύρισαν την πλάτη και ποιοι είναι αυτοί που με την έλευση στις κάλπες όλων των ατόμων που έχουν δικαίωμα στη ψήφο, αναδείχτηκαν νικητές και τώρα μπορούν να περηφανεύονται για αυτή την καθαρή τους νίκη, σωστά;
Όχι, λοιπόν, γιατί σε αυτές τις εκλογές καθαρός, θριαμβευτικός νικητής ήταν η άρνηση της κοινωνίας να εκλέξει και για πρώτη φορά με τόσο προφανή τρόπο η δημοκρατία της πλειοψηφίας, έσκυψε το κεφάλι στην ολιγαρχία των λίγων. Το ποσοστό της αποχής άγγιξε το 60% και των λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων το 9,10% . Προφανώς σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για καθαρή νίκη κανενός υποψηφίου. Αλλά επειδή αυτό το ποσοστό μας αποδεικνύει ότι υπάρχουν πολλοί υποστηριχτές της αποχής ας δούμε ποια είναι τα υπέρ και τα κατά της μη άσκησης του εκλογικού μας δικαιώματος.
Η Ελλάδα γράφει ιστορία σε αυτή την περίοδο που διανύει τώρα, μια ιστορία που όλοι απεύχονται να είναι μαύρες οι σελίδες της στο τέλος. Η οικονομική κρίση, τα σκάνδαλα των πολιτικών, η ανέχεια, τα κοινωνικά προβλήματα, η ανεργία και οι κακή διαχείριση των κρίσιμων θεμάτων για την οικονομία από την κυβέρνηση, οδήγησαν τους πολίτες σε εξαθλίωση και απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Το μεγαλύτερο ποσοστό αδυνατεί να εμπιστευτεί τους κυβερνώντες, πιστεύει ότι οι παρατάξεις δεν διαφέρουν μεταξύ τους και σκοπό έχουν παραπλάνηση των πολιτών. Το μήνυμα που περνάει η αποχή είναι «δεν αντέχουμε άλλο» με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Επομένως, τα υπέρ της αποχής είναι αφενός η φανέρωση της αγανάκτησης, της αποστροφής και απελπισίας των πολιτών και αφετέρου η πιθανή αφύπνιση των πολιτικών. Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία οι κυβερνώντες να ακούσουν την φωνή του λαού και να αναθεωρήσουν πολλές απόψεις, να αρχίζουν να διαχειρίζονται διαφορετικά τις καταστάσεις. Οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι η θέση τους στην εξουσία δεν είναι σταθερή και όλα εξαρτώνται από τους πολίτες.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά που την καταδικάζει. Πραγματοποιήθηκαν πολύ αιματηροί αγώνες για να έχουμε εμείς αυτό το δικαίωμα να εκλέγουμε τα πρόσωπα που θα μας εκπροσωπήσουν, ειδικότερα, οι γυναίκες που μπόρεσαν να πατάξουν την ανδροκρατούμενη κοινωνία και να αποκτήσουν το δικαίωμα της ψήφου. Με την παραπάνω λογική θεωρείται το λιγότερο τρελό να μην αξιοποιεί κάποιος αυτό το δικαίωμα και να επιλέξει ο ίδιος τα άτομα που θα αποφασίζουν για εκείνον και την υπόλοιπη κοινωνία. Έπειτα, απέχοντας από τις κάλπες και αποδοκιμάζοντας το πολιτικό σύστημα η πλειοψηφία επέτρεψε στους λίγους να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας. Μέγα λάθος διότι μόνο αυτοί οι λίγοι δεν είναι σε θέση να παρουσιάσουν την γενική επιθυμία της κοινωνίας και να αναδείξουν τα άξια πρόσωπα που θα πρέπει να αναλάβουν τις ηγετικές θέσεις.
Έχοντας μια εικόνα από τα υπέρ και τα κατά της απόχης είναι πλέον προσωπική επιλογή του καθενός να παραστεί ή όχι στις κάλπες τις επόμενες εκλογές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ατομική επιλογή επηρεάζει το σύνολο της κοινωνίας και στέλνει πολλαπλά μηνύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου