ΤΟ ΝΗΣΙ

   Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι να ζεί κανείς στην απομόνωση, η αρρώστια του να τον στιγματίζει και να γίνεται η αιτία να αποχωριστεί για πάντα την οικογένεια, τους φίλους, τις καθημερινές συνήθειες και να ξαναρχίσει τη ζωή του από την αρχή, με καινούργια δεδομένα, νέες βάσεις και έναν μόνιμο φόβο, αυτόν της ύπαρξης; Άραγε η δύναμη της αγάπης είναι τόσο μεγάλη που να έχει τη δυνατότητα να αντέξει μέσα στο χρόνο και να βγεί νικήτρια; Μπορεί η δυστυχία και ο φόβος του θανάτου να γεννήσει την ελπίδα, να ενδυναμώσει τις σχέσεις και να κάνει τη λαχτάρα για ζωή πολύ μεγαλύτερη; Τις απαντήσεις μπορούμε να τις βρούμε στο βιβλίο ΄΄ Το νησί" της Victoria Hislop, από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

  H Αλέξις επιθυμεί να μάθει για το παρελθόν της μητέρας της, Σοφίας, που τόσο πεισματικά αρνείται να αποκαλύψει. Το μόνο που ξέρει είναι ότι η μητέρα της μεγάλωσε σ'ένα μικρό χωριό της Κρήτης πριν αποφασίσει να εγκατασταθεί μόνιμα στο Λονδίνο. Έτσι, παίρνει την απόφαση να επισκεφθεί την Κρήτη, κρατώντας στα χέρια της ένα γράμμα από την Σοφία για να το δώσει σε μια παλία φίλη της, τη Φωτεινή Δαβάρα, η οποία θα ήταν το πρόσωπο που έμελλε να της αποκαλύψει όλη την αλήθεια και θα ήταν ο κρίκος για την αποκατάσταη των σχέσεων μεταξύ μητέρας και κόρης.

  Η ιστορία ξεκινάει τρεις γενεές πριν, το 1939 από την προγιαγιά της Αλέξις, την Ελένη. Μια γυναίκα καλόκαρδη, κάτοικος της Πλάκας και ευτυχισμένη με τον άνδρα της ,Γεώργη Πετράκη και τις δύο κόρες της, Μαρία και Άννα. Ήταν η πρώτη που προσβλήθηκε από τη νόσο του Χάνσεν και μεταφέρθηκε στο νησί της κατοικίας των λεπρών, στη Σπιναλόγκα, ή όπως αλλιώς συνήθιζαν να το ονομάζουν το νησί των " ζωντανών νεκρών " , εκεί ήταν και το μέρος που θα άφηνε και την τελευταία της πνοή. Ωστόσο, μέχρι να συμβεί αυτό είχε αναθεωρήσει πολλές απόψεις σχετικά με την αρρώστια, το νησί, τη ζωή μέσα σε αυτό και κατά τη διάρκεια της διαμονής της στη Σπιναλόγκα η φλόγα της για ζωή είχε δυναμώσει. Την ίδια εμπειρία ύστερα από χρόνια θα βίωνε και μία από τις κόρες της η Μαρία, ενώ η άλλη της κόρη,Άννα, θα παντρευόταν έναν πλούσιο νεαρό, τον Ανδρέα, που στο τέλος αφού είχαν κάνει ένα κοριτσάκι,την Σοφία, θα την σκότωνε διότι είχε ανακαλύψει ότι τον απατούσε.

  Η Μαρία παρέμεινε αρκετά χρόνια στο νησί, ώσπου ανακαλύφθηκε το φάρμακο κατά της λέπρας και εκκενώθηκε πλήρως το νησί. Εντασσόμενη πάλι στην "κανονική" κοινωνία και μετά τον θάνατο της αδερφής της ανέλαβε μαζί με τον άνδρα της, Κυρίτση, την επιμέλεια της μικρής Σοφίας, μητέρα της Αλέξις, αποκρύπτοντάς της την αλήθεια για την ιστορία των προγόνων της μέχρι τα 18 της χρόνια. Μια αλήθεια που όπως είχαν προβλέψει θα πλήγωνε και θα έκανε τη Σοφία αφενός να ντραπεί και αφετέρου να μην ξαναγυρίσει στη Κρήτη, όπως και έπραξε.

  Παρά τα δεινά της αρρώστιας, της απομόνωσης και της δυστυχίας οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου δένονταν πάντα με αγάπη, ήλπιζαν και ξαναγεννιόντουσαν από τις στάχτες.

  Ένα βιβλίο που προωθεί τη ζωή, την αισιοδοξία και την ελπίδα.
  Αξίζει να το διαβάσετε!