Τα άσπρα τείχη

Η πολιτεία των τρελών: το μέρος, όπου μέσα  στα άσπρα τείχη βιώνει ένας κόσμος που φαντάζει τόσο διαφορετικός από τον δικό μας αλλά, τελικά, είναι τόσο όμοιος.

 « Όταν εμείς μιλάμε στο Θεό είναι προσευχή, όταν ο Θεός μιλάει σε μας είναι σχιζοφρένεια» είχε πει κάποιος, αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους. Υπάρχει ένα μέρος όπου οι κάτοικοι του δεν το αποδέχονται και επιμένουν ότι ο δικός τους κόσμος, που πολλές φορές  έχει φωνές, οπτασίες, αθέατους συνομιλητές είναι ένας κόσμος κανονικός, είναι ο κόσμος τους και οφείλουν να τον υπερασπιστούν. Αυτός ο κόσμος βρίσκεται στο Δρομοκαΐτειο Νοσοκομείο Αθηνών,  ή αλλιώς η πολιτεία των τρελών. Και ενώ φαντάζει τόσο μακρινός από τον δικό μας , μια βόλτα σε αυτή την πολιτεία μας αποδεικνύει το αντίθετο.

  Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της επίσκεψής μας αισθανθήκαμε την έντονη επιβλητικότητα του χώρου από τα πάρκα, τα πυκνά δέντρα και τα άσπρα κτήρια. Χώρος συνάντησης με τους κατοίκους αυτής της πολιτείας, η καφετέρια που βρίσκεται κοντά στα εξωτερικά ιατρεία.  « Εδώ μαζευόμαστε το πρωί να πιούμε καφέ, να αλλάξουμε παραστάσεις και να πούμε τα νέα μας» λέει ο 35χρόνος Χρήστος, κάτοικος του Δρομοκαϊτείου  τα τελευταία  πέντε χρόνια. Ο Αντώνης, από την άλλη , περιγράφει  μια μέρα του σε αυτή την οργανωμένη κοινωνία, ενώ, η Άννα εξομολογείται τον έρωτα της για τον Μανώλη.

 Αυτά τα άτομα μας μοιάζουν, είναι σαν όλους εμάς. Τους διακατέχουν όλα τα ανθρώπινα πάθη.  Άρα, αυτό που απομένει είναι να γκρεμιστούν  και τα τείχη  μέσα μας,  και να πάψουμε να θεωρούμε τους ανθρώπους αυτούς επικίνδυνους  ή ανίκανους.